علی باقرزاده (۱۱ تیر ۱۳۰۸، مشهد – ۱۹ آذر ۱۳۹۵، مشهد)، با تخلُّص بقا شاعر، ادیب، نویسنده، بازرگان، نیکوکار و مقام‌دار دانشگاهی ایرانی بود که برای قطعه‌سروده‌هایش شهرت فراگیر یافت.

زاده ۱۱ تیر ۱۳۰۸ در مشهد در خانواده‌ای بازرگان مهاجر یزدی‌تبار؛ پدرش (علی‌اکبر) همراه پدربزرگش (علی‌اصغر) از یزد به شوروی مهاجرت کرد. جیحون یزدی دایی پدر او بوده‌است. علی‌اکبر پس از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه به ایران بازگشت و ساکن مشهد شد و در ۱۳۲۶ درگذشت، علی تنها پسر خانواده، مسئول معاش شد و سرپرستی مادر و ۷ خواهر را بر عهده گرفت. در تجارت‌خانه جای پدری‌اش به خودآموختگی روی آورد و نتوانست رسماً به تحصیل دانشگاهی بپردازد. به هنگام کار، زبان‌های انگلیسی و عربی را در مدرسه‌های «ایران» و «مهدیه حاجی عابدزاده» آموخت. محمدتقی ادیب نیشابوری و قاسم رسا دو تن از استادان برجسته او بوده‌اند.

باقرزاده نه تنها شاعر بلکه یک خیّر مدرسه ساز، کارآفرین موفق و مدیر نمونه هم بود. این ادیب سرشناس در زمانی که عضویت هیات امنای دانشگاه فردوسی را داشت به تاسیس هیات خیریه خوابگاه سازان پرداخت، نخستین برنامه آنها تاسیس خوابگاهی برای ۵۰۰ دانشجوی دختر بود که البته در این کار موفق نیز بودند. همچنین باقرزاده از مایملک خود زمینی یک هزار متری را جهت ساخت، خوابگاهی برای متاهلین اختصاص دادند و آنرا نیز به کمک پسران خود در قالب ۶۰ آپارتمان به پایان رساندند. در واقع بقا بازرگانی است، بصیر و خبیر، درستکار و نیکوکار که «هنر زندگی» را نیک آموخته و آموخته‌ها را به کار بسته است. در نتیجه، توانست با درایت و کفایت خدادادی، ایجاد کار و شغل کند و منشأ خدمات اجتماعی ارزنده‌ای شود. از دیگر کارهای عامه پسند وی ساخت ۲ مدرسه ابتدایی و راهنمایی در روستا بود. همچنین ساخت دبستان و دبیرستانی به نام همسرش در منطقه ۵ مشهد و وقف کتابخانه ۳هزار جلدی خودش به آستان قدس رضوی و وی ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ وزﻳﺮی ﻳﺰد نیز در کارنامه وی ثبت شده است.

باقرزاده در کنار شاعرانی چون مهدی اخوان ثالث و محمد قهرمان در زمره شاعران نامدار خراسان بود در قدر و منزلت این شاعر نامدار همین بس که آیت الله خامنه ای نیز برای مراسم بزرگداشت وی در ١٣٩٢ خورشیدی در مشهد، پیامی صادر فرمودند: این دوست دیرین و شفیق یکی از بازماندگان کم‌شمار مجموعه‌ ای از شاعران چیره‌دستی است که در برهه‌ ای از زمان، مشهد را کانون شعرِ سرآمد و ممتازِ دوران خود ساخته و زبان شعردوستان و شعرشناسان را به تحسین و تکریم جایگاه ادبی خویش گشوده بودند. قطعه‌های بقا همچون قطعه‌هایی از دیبای رنگین و خوش‌نگار در انبوه غزل و قصیده‌ ممتاز آن دورانِ مشهد، جلوه‌ ای ویژه و چشم و دل‌نواز داشت.

سرانجام این شاعر فرزانه مشهدی در ۱۸آذر ۱۳۹۵خورشیدی دیده از جهان فروبست و در مقبره‌الشعرای خراسان به خاک سپرده شد. مقبره‌الشعرای خراسان در جوار مزار فردوسی واقع است و تعداد انگشت‌شماری از سخنوران خراسانی از جمله احمد گلچین معانی، احمد کمال‌پور، عماد خراسانی، ذبیح‌الله صاحب‌کار و محمد قهرمان در آن‌جا آرمیده‌اند. آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی در ۲۰ آذر ۱۳۹۵ خورشیدی درگذشت باقرزاده را تسلیت گفتند در پیام تسلیت ایشان آمده بود: خبر تأثرانگیز درگذشت دوست دیرین و شاعر فرزانه آقای حاج علی‌آقا باقرزاده متخلص به «بقا» را دریافت کردم. ایشان شاعری شیرین‌سخن و انسانی نیک‌اندیش و رفیقی باصفا بود، با طبعی روان و شعری متضمن نکات اخلاقی و اجتماعی و مجالستی دلنشین و رفتاری بزرگوارانه و سرشار از ادب و صمیمیّت، قطعاتی از شعر او در شمار آثار برجسته‌ی شعر معاصر است که نام او را در دفتر شعر کشور ماندگار خواهد کرد.